Op donderdagochtend in alle vroegte stond de bus klaar om 11 van de in totaal 15 deelnemers aan de bouwreis naar Schiphol te brengen. Op Schiphol stonden de vier overige deelnemers ons op te wachten bij de incheckbalie. Onze reis begon nu echt. Na een lange vlucht, een overstap op Houston waarbij we bijna onze aansluitende vlucht misten, kwamen we met een tijdsverschil van 7 uur aan in Guatemala City. Nog even wat drinken en voor sommigen wat eten en daarna snel naar bed.
De volgende dag vroeg op om met de bus naar onze bouwlocatie te worden gebracht. Door Homeplan waren er datakaarten voor onze telefoons geregeld, dus iedereen was weer een uurtje zoet met E-Sims activeren, sim-kaarten wisselen en vervolgens de eerste gemiste mails bekijken. Achteraf is het verbazend om te zien hoe die e-mails bijzaak worden als je op de locatie bent en ziet hoe sommigen in de wereld (moeten) leven. De bus die ons naar de bouwlocatie zou brengen bleek een busje te zijn, waarbij de helft van de zitplaatsen uit klapstoelen bestond. Na het opstapelen van alle tassen op de achterste rij waren we onderweg. De lunch genoten we onderweg en bestond uit een traditionele soep, Kak’ik. Het laatste stuk van 18 km naar de bouwlocatie was off-road, via een weg met kuilen van een halve meter diep, waar we bijna twee uur over deden. De ontvangst op de bouwlocatie, door met name de kinderen van de community, maakte veel goed. Het enthousiasme was enorm en we voelden ons meer dan welkom. Na het uitladen van de bagage en het installeren van onze opblaasbare boxsprings (luchtbedden met slaapzak) was het tijd voor het avondeten. Die eerste avond kwamen ook de studenten aan met twee bussen op de locatie. Tijdens de bouw heeft de lokale bevolking het eten voor alle deelnemers verzorgd. Veel tortilla’s, bruinebonenpasta en soep en op de laatste dag een feestmaal met frietjes(!) en een lapje rundvlees.
Op zaterdagochtend in alle vroegte werden de bouwgroepen ingedeeld en de locaties toegewezen. Will werd ingedeeld met Arno en Jolyn op de locatie tegenover de school waar we sliepen, Arne met de tweeling Esther en André op de verst weg gelegen locatie op een modderige (maar wel idyllische) heuvel. Het bouwen kon beginnen.
Al snel bleek dat de prefab bouwpakketten van deze huizen toch wel anders zijn dan de eenvoudige huizen die sommige deelnemers eerder in Mexico en Nicaragua hebben gebouwd. De tekeningen bleken niet helemaal juist en ook in de maatvoering van de prefabdelen zaten toch wel wat maatverschillen. Afijn, met een club eigenwijze bouwmanagers, architect, aannemers, installateur en adviseurs zorgt dit voor spanningen, hilarische momenten, maar met name verbondenheid. Dit alles gadegeslagen door het rondtrekkende opzichtersduo van Homeplan, Patricia en Marike! De interactie met de lokale bevolking zag je tijdens de twee dagen ook groeien en met name de laatste avond was erg leuk met de spelletjes die we deden met de kinderen. Mikado, Memory en Yahtzee vielen in de smaak, vergezeld van de mega zak pepernoten uit de pakhuiskoffer van Gerard. Deze koffer was trouwens een bijzonderheid tijdens de trip, iedereen heeft zich verbaasd wat hij daaruit toverde: gereedschap, snoep, spelletjes, stroopwafels, spanbandjes, je kon het zo gek niet bedenken of Gerard had het bij zich. Zo zie je maar dat je ook ervaren kunt worden in bouwreizen voor Homeplan.
Na twee en een halve dag bouwen konden op maandag alle vier de Homeplan-huizen worden overgedragen aan de families, wat altijd een zeer bijzonder moment is en hier en daar toch wel voor wat traantjes zorgt bij zowel de families als de bouwers.
Na de lunch was het tijd om op weg te gaan richting de wat wij noemen “bewoonde” wereld en onze zeer bijzondere bouwlocatie achter ons te laten. De terugreis was iets aangenamer dan de heenreis, mede door de extra overnachting onderweg. Na nog anderhalve dag in het prachtige Antigua, met een bezoek aan een koffieplantage en een dagje vrijaf in het stadje was dit onderdeel van de bouwreis ook zeer bijzonder. Antigua doet koloniaal aan en door de ligging aan de voet van een aantal vulkanen is de locatie zeer indrukwekkend. Op donderdagochtend was het tijd om afscheid te nemen van drie achterblijvers van onze groep, waarna we weer met het busje (nu wat ruimer zittend) naar de luchthaven werden gebracht. Na een reis van in totaal 24 uur waren we op vrijdagochtend terug in Den Bosch waar de deelnemers afscheid van elkaar namen na een zeer bijzondere week.
Wij, Will en Arne, willen alle deelnemers, Erik, Gerard, Jolyn, Michiel, Arno, Bert, Esther, André, Twan, Dennis, Syto en in het bijzonder Marike en Patricia hartelijk bedanken voor de indrukwekkende week en (nieuwe) verbondenheid.
